طَرَف کَرُن

کٲشُر

لَفظہٕ آگُر

طَرَف + کَرُن ۔

کرٛاوُت

طَرَف کَرُن [taraf karun]

1. راے کَرٕنؠ۔ کٲنٛسہِ ہُنٛد پاس یا لِحاظہٕ کَرُن۔ پۆکھ رَٹُن۔