طَے مَکان

کٲشُر

لَفظہٕ آگُر

طَے + مَکان ۔

ناوُت

طَے مَکان ن (موٗل : طَے مَکان) [taj makaːn]

1. روٗحٲنی طَقتہٕ کِنؠ اَکہِ جایہِ پؠٹھٕ بیٚیِس جایہِ بِلا کُنہِ طَبعی ؤسیٖلہٕ واتُن۔